Daar ben ik weer!

Vrijdag zijn Lillian en ik weer naar Nafasi gegaan. Daar hebben we het verven afgemaakt. Ook hebben we de kindjes nog verzorgd en er even mee gespeeld. Vrijdag na Nafasi zijn we met de boda en de matatu naar Kampala. Na wat vertraging in Namugongo toch gearriveerd. We hebben snel een hapje gegeten en daarna zijn we naar het andere vrijwilligershuis gegaan. Daar zouden we blijven slapen omdat we op zaterdag ochtend vroeg zouden vertrekken.

Zaterdag ochtend werden we om 8 uur opgehaald. Van tevoren nog even snel gegeten en "alle" spullen nog ingepakt. Ja.. alle staat tussen aanhalingstekens. Dit kwam omdat ik bij de eerste accommodatie erachter kwam dat ik bijna al mijn kleren in het huis had laten liggen.. lekker slim. Maar goed, na dat allemaal gedaan te hebben kwam de driver en zijn we vertrokken. De driver heeft een Nederlandse vrouw, was al een paar keer in Nederland geweest, sprak een beetje Nederlands en had zelfs Nederlandse muziek in de auto! We hebben erg gelachen en de 6 uur die we moesten rijden waren dus ook zo voorbij. We kwamen aan bij de eerste accommodatie. Dit was nog op 3 uur rijden van het park. Het zag er echt super mooi uit. Het lag op een bergje en er stonden een paar hutjes. Hutjes met daarin alleen 3 bedden. Meer heb je ook niet nodig. De wc is buiten in een hokje. Het was wel een luxe want we hadden een normale wc! Ook de douche was buiten. Nadat we de spullen in de kamers hadden neergelegd zijn we even gaan rondkijken. Overal zaten aapjes. Ik denk wel 5 verschillende soorten. We konden naar beneden lopen en daar zagen we een lake. We hebben daar even gezeten en toen het een beetje donker werd zijn we gaan eten. Ik had een chapati met guacamole. Een chapati is een soort pannenkoek maar dan zonder ei en melk. Alleen meel, water, zout en ietsje dikker. We zijn ook met de auto nog in het gebied rond gaan rijden. We hebben verschillende lake's gezien. Het geld hier heet Ugandese shilling. Je hebt een briefje van 20.000 en daarop staat ook een lake afgebeeld. Hier zijn we ook heen gereden. Na de lake's gingen we naar de 'top of the world'. Dit is het hoogste punt in dat gebied. We moesten het laatste stukje lopen. Daar hadden we een prachtig uitzicht over het hele natuur gebied en ook zag je alle lake's liggen. Toen we weer terug waren bij de accomodatie zijn we nog even rond het kampvuur gaan zitten en naar bed gegaan.

Op zondag hadden we het ontbijt om half 7. We gingen zitten en er lag een grote stok op tafel. Toen we vroegen waar deze voor was vertelde ze ons dat we die moesten gebruiken als de apen ons eten af gingen pakken. 5 minuten later zat ik dus ook inderdaad de apen van me af te houden met die stok... al met al hebben we lekker ontbeten en zijn we daarna de bossen ingegaan. We zouden een forest walk gaan maken. De ranger liet ons verschillende bomen en planten zien waar medicijnen van werden gemaakt. Ook zagen we safari mieren. Dit is een hele hoop met mieren en als je die onderbreekt dan steken ze je. We moesten er dus overheen springen. 5 minuten later wilde in een foto maken van het uitzicht en toen kwam ik erachter dat ik mijn telefoon niet meer had... na even nadenken wist ik het nog niet en hebben we het geprobeerd met zoek mijn iPhone... toen werd dus ook heel mooi een groen gebied op de kaart aangegeven met onze locatie en de locatie van de telefoon.. ergens in de bush dus. Echt weer iets voor mij... gelukkig de telefoon gevonden tussen het maïsveld en verder gelopen. Na de forest walk zijn we gaan douchen en met de auto verder richting het park gereden. In het park zijn we wat gaan eten met uitzicht op nijlpaarden in de verte en zwijntjes die naast je tafel snuffelen. Allereerst hebben we een boottocht gedaan. Langs de rand van het water zagen we heel veel nijlpaarden en buffels. Ook zaten er krokodillen en hebben we olifanten gezien! Erg gaaf van zo dichtbij. We hebben lekker in de zon van de dieren kunnen genieten. Na de boottocht zijn we gaan rijden en hebben we naar de andere accomodatie gereden. Dit keer wel in een stenen gebouwtje met slaapkamers voor 2 personen. We hebben nog even buiten gezeten en zijn wat gaan eten. Na het eten zijn we naar de auto gelopen en zijn we in het donker op zoek gegaan naar dieren. Helaas begon het te regelen en hoorde we ineens een raar geluid aan de auto... ja hoor, autopech midden in een open veld met regen en onweer.. wat hebben wij gelachen toen. We hebben niet veel gezien op antilopen, zwijntjes en wat hutjes. Terug aangekomen bij het verblijf opnieuw een koude douche maar deze keer inclusief kakkerlakken. Ik moet zeggen dat ik in Nederland echt niet houd van al die beestjes maar het wend wel. In Namugongo hebben we ze ook in huis rondlopen. Ook in bed merkte ik dat er beestjes onder mijn klamboe zaten dus heb ik die nacht niet heel veel geslapen.

De volgende ochtend vroeg opgestaan en meteen begonnen met een game drive. We zagen een hele groep olifanten bij de weg terwijl de zon aan het opkomen was. Echt een heel mooi gezicht! We reden verder en hebben een groepje leeuwen gezien. Normaal zeggen ze dat je geluk moet hebben als je die tegen komt op je safari. Ik heb gewoon heel veel geluk gehad dat ik ze op alle 3 de safari's gezien heb. Normaal gesproken moet je op het pad blijven rijden en als je of the road gaat is dat verboden. Ondanks dat zijn we toch of the road gegaan om dichter bij de leeuwen te komen. Dit tot gevolg van een boete... allemaal wat geld ingelegd en verder gereden. Gelukkig hebben we wel wat mooie fotootjes ervan. Daarna zijn we een Rolex gaan eten en hebben we genoten van alweer goed weer en uitzicht op het park. Na het eten zijn we verder gereden en hebben we opnieuw wat dieren voorbij zien komen. Toen we het park uitreden kon de Hollandse muziek weer aan in de auto en zijn we terug gereden naar Kampala! Onderweg ook nog heel veel mooie landschappen gezien waar Oeganda toch ook wel om bekend staat. Wat ga ik dat ook missen joh.. thuis weer gearriveerd en snel gaan slapen want....

... de volgende ochtend weer om 8 uur bij Nafasi zijn. We moesten in de ochtend met 2 baby's naar de kliniek voor vaccinaties. Dit was gelukkig weer goed gegaan en zijn daarna terug naar Nafasi gelopen. Omdat een van de aunties jarig was zijn Lillian en ik cake gaan halen bij de supermarkt op de mainroad. Ook maar gelijk boodschappen gedaan en daarna de verjaardag bij Nafasi gevierd. Savonds nog gekookt en gaan slapen.

Woensdag ochtend naar Nafasi. Vandaag kwam frank langs voor het evaluatie gesprek. Dit gesprek is om terug te koppelen op je tijd als vrijwilligster en de leuke en minder leuke dingen te bespreken. We hebben het nog over de kinderen gehad en gevraagd of de terugplaatsing die eigenlijk een week eerder gepland stond nog door zou gaan. We kregen te horen dat we die na het gesprek zouden doen. We hebben na het gesprek dus kleren voor het kleine meisje gepakt en zijn we met haar richting de plek van terugplaatsing gereden. Dit is dezelfde plek waar ik al een keer op huisbezoek ben geweest om te kijken naar de situatie. Vader en moeder waren alweer niet aanwezig maar ondanks dat mochten we het kindje bij de oma achterlaten. Dit gaat allemaal totaal anders dan dat we in Nederland kennen. Soms moet je er maar mee leven over hoe (te) makkelijk het hier gaat. Het kindje hebben we achter gelaten en echt afscheid nemen zat er niet meer in want de matatu was er al... dit is het 3e kindje wat uit Nafasi terug geplaatst is in mijn tijd. Het is heel bijzonder om zo het hele proces te zien. Ik ben ook erg blij dat ze me er zo erg bij betrekken. Na de terugplaatsing zijn Lillian en ik nog even gaan pinnen en heb ik nieuw internet gekocht voor op mijn telefoon. Daarna met de matatu naar huis, eten en slapen.

Donderdag ochtend zijn we zoals gewoonlijk weer naar Nafasi gegaan. We zouden vandaag nog een keer Wortelstamp maken. De vorige keer hadden we het alleen maar voor de aunties gemaakt maar na groot succes mochten we het nu ook voor de kindjes maken. Ze hebben er erg van genoten en eten hier ook bijna net z'n groot bord eten leeg als een normaal volwassen persoon. Daarna zijn we naar de tienermoeders gegaan in de stad. Zij zijn bezig met tasjes van bananenbladeren te maken. Aangezien ik de tasjes zo leuk vond heb ik een kleine bestelling geplaatst zodat deze vrouwen geld kunnen verdienen met het werk wat ze moeten doen. Aangezien ik zondag vertrek zijn ze dag en nacht bezig met die tasjes maken want het is echt enorm veel werk. We hebben ze weer meegeholpen en daarna zijn we naar 'BROOD' gegaan. Dit is een Nederlandse brood winkel. De winkel dit alleen in Amsterdam, Den Haag, Haarlem en Kampala. Daar hebben we koekjes en brood gehaald voor de vrijdag. Na Brood zijn we naar Etnico gegaan om even op de WiFi te zitten. Na een lekker bakje cappuccino met de matatu naar huis, eten en daarna ben ik alvast mijn koffer in gaan pakken. Dit vooral om te kijken hoeveel ruimte ik nog had en hoeveel kilo mijn koffer nu zou zijn. Gelukkig zat het qua ruimte en kilo's nog goed wist ik of ik eventueel nog wat kon kopen. Daarna ben ik maar gaan slapen.

Op vrijdag zijn we naar Nafasi gegaan. Deze dag zou eigenlijk de laatste dag van ons allebei zijn maar omdat er nog wat dingen tussendoor waren gekomen en er een auntie ziek was hadden we belooft om de zaterdag en zondag nog even langs te komen. Het zou eigenlijk een nationale vrije dag zijn maar omdat de zorg voor de baby'tjes en de kindjes gewoon doorgaat zijn wij alleen in de ochtend gekomen. Daar hebben we met de aunties nog even gezellig gezeten en hebben we lekker de koekjes gegeten die we bij Brood hadden gehaald. Na een hele bult strijkwas zijn Lillian en ik richting de stad gegaan. Eerst naar de vrijdag markt waar weer een heleboel zelfgemaakte spullen verkocht worden. De laatste souvenirs gehaald en daarna door naar het andere vrijwilligers huis. Daar wat spulletjes afgegeven en door naar de tienermoeders waar ik wat materiaal voor de tassen op moest halen. Na al dat gerace door de stad zijn we bij Etnico op de WiFi gaan zitten, heb ik gebeld en hebben we avond gegeten bij Café Java's. Omdat we het nog wel zouden halen voor het donker zijn we met de matatu naar Namugongo gegaan. We hebben het materiaal afgegeven bij Nafasi en daarna zijn we naar huis gegaan. Thuis nog popcorn gemaakt/uitgeprobeerd en heb ik ingecheckt op onze oh zo goede WiFi... gelukkig is dat nu geregeld en ga ik zo slapen...

Omdat dit weer een lang blog is ga ik nu stoppen. Dit zal mijn laatste blog zijn in Oeganda en de volgende is weer in Nederland....

Ik ga de laatste paar daagjes nog maar even driedubbel genieten van alles en iedereen om me heen en morgen nog mijn laatste dagje goed benuttigen.

Tot de volgende!