Hi!

Op donderdag ben ik alleen naar Nafasi gegaan. Lillian was er vandaag niet dus ik ben ook in de middag alleen naar de tienermoeders geweest. Gelukkig ken ik na deze tijd wel de weg en ben ik daar dus ook makkelijk heen gekunnen. De tienermoeders maken nu tasjes van bananenbladeren en aangezien ik de foto's van de tasjes naar Nederland had gestuurd hebben ze de moeders de opdracht gegeven om tasjes voor mij te maken. Het geld wat ze hiermee ophalen is voor een potje waar de moeders mee kunnen sparen voor hun kindjes. Ze werken er heel hard voor want sommige moeten het ook met niks in de maand doen omdat er banen tekort zijn en omdat ze iemand nodig hebben om op hun kind te passen. Het leek me dus wel leuk om voor hun wat geld mee te sparen en nu zijn ze dus daarmee bezig. Na de tienermoeders ben ik naar Etnico gegaan voor een cappuccino en voor de goedwerkende WiFi. In de avond zou ik met Lillian afspreken in town bij café javas om snel wat te eten en vervolgens naar huis te gaan.

Op vrijdag zijn Lillian en ik weer samen naar Nafasi gegaan en hebben we daar ons ochtend ritueeltje gedaan. Nadat de kinderen in de middag hadden gegeten hebben we ze op bed gelegd en zijn we met Jackie gaan evalueren. We hebben meteen met Jackie besproken over nog eventuele terugplaatsingen en andere bijzondere dingen bij Nafasi. We zouden deze vrijdag een meisje terug gaan plaatsen en eventueel volgende week op een bezoekje bij het meisje die ik samen met esmee een maand geleden heb terug geplaatst. Ook werden er wat andere dingetjes afgesproken. Na het gesprek was Janne bij Nafasi. Ze zou hier heen komen om nog een keer het project te zien. Het plan was om naar de stad te gaan maar omdat het z'n slecht weer werd zijn we bij ons thuis gebleven en is Janne bij ons blijven slapen.

Op zaterdag zijn we met z'n 3e naar de stad gegaan. Janne en ik waren van plan om een dagje naar het zwembad te gaan dus zijn naar Kabira Country Club gegaan. Dit is een luxe hotel in de stad waar je kunt zwemmen. Daar hebben we lekker een dagje gerelaxed en daarna ben ik met Janne naar het verblijf gegaan waar zij sliep. We hebben daar nog even gezeten en zijn toen naar een salsa club gegaan. Het is echt super leuk om te zien hoe de mensen hier dansen. Heel flexibel en zelfs de mannen doen erg goed mee! Het was een erg leuke avond.

Op zondag was ik nog steeds bij Janne en zaten we boven op het dakterras een beetje te kletsen over de reis die Janne nog gaat maken en over wat ik in de tijd heb gedaan die zij er niet was. Tijdens ons gesprek kwam er een man aangelopen die net gearriveerd was. Hij stelde z'n eigen voor en we vroegen waarom hij in Oeganda was. Hij vertelde ons dat hij al 8 jaar aan het reizen was en al 65 landen had gezien. Ik vroeg meteen naar zijn paspoort want ik heb altijd al een vol paspoort willen zien. Dit was echt heel gek. Zijn paspoort stond bol en hij had zelfs visums zitten op pagina's waar ze niet horen. We hebben naar zijn reisverhalen zitten luisteren en zijn toen naar de stad gegaan om voor Janne een busticket te kopen. Ze ging nog een gorilla trekking doen en daarna naar Rwanda. Daarna zijn Janne en ik nog samen wat gaan drinken. Met Janne heb ik dus mijn eerste 6 weken van mijn verblijf samen gezeten. Janne is daarna 5 weken naar de andere kant van Oeganda gegaan en was nu weer terug hier. Ik zou haar dus nu weer niet meer zien tot dat de terug in Nederland is. We hebben het gezellig gehad en afscheid van elkaar genomen. Lillian was ondertussen bij Etnico dus ben ik daar ook heen gegaan en daarna hebben we een taxi naar huis gepakt.

Op maandag ben ik samen met Lillian naar Nafasi gegaan en daar hebben we het met Jackie gehad over het eventueel verven van iets bij Nafasi. Er zitten een soort van putten in het gras die nu nog gewoon eruit zien als beton dus deze mochten we verven. Lillian en ik zijn in de middag dus naar de stad gegaan om verf te halen. Het was nog een hele opgave om de goeie kleur te kiezen want we moesten ze laten mengen. Na 3 uur waren we weer terug bij Nafasi. Het was al laat dus zijn we meteen naar huis gegaan. Daar heb ik nog een lekkere salade gemaakt en even buiten gezeten. Daarna weer gaan slapen want we waren allebei erg moe.

Op dinsdag naar Nafasi met het idee dat we vandaag gingen verven. Omdat in de ochtend de kinderen nog wakker zijn zijn we in de ochtend eerst gaan spelen met de kindjes. Toen we ze rond 2 uur op bed legde zijn we de verfspullen gaan pakken. We begonnen met verven en ineens werd de lucht donker en barste het los. Weer een tropische bui. Al het verf wat we er net opgedaan hadden was er dus ook meteen weer vanaf... toen hebben we maar binnen gezeten en nog wat gestreken en de kleinste 3 baby's voeding gegeven. Na Nafasi weer terug naar huis gelopen. Het weer was alweer beter geworden dus hebben we nog even buiten gezeten en gegeten.

Op woensdag zijn we weer naar Nafasi gegaan. Eerst eventjes gespeeld met de kindjes en wat foto's gemaakt. Toen de kinderen op bed lagen hebben we dan eindelijk kunnen verven. We kwamen er al snel achter dat we niet genoeg hadden maar ach.. een beetje fantasie en uiteindelijk werd het een simpel maar kleurrijk resultaat. De kleine baby'tjes hadden voeding nodig en wij waren de enige met handen vrij dus hebben we deze de fles gegeven. Daarna zijn we gaan strijken. 50 rompertjes verder was het 16:00 uur en zijn we naar huis gegaan. Even omkleden en toen door naar de stad. We gingen met de matatu en zijn uitgestapt bij Oasis Mall. Daar konden we pinnen en toen gelopen naar het restaurantje waar we zouden eten omdat een van de andere vrijwilligers haar verjaardag vierden. Aan het eind van de avond met de taxi naar huis.

Vandaag zijn we in de ochtend naar Nafasi gegaan. Eerst hebben we even gespeeld en toen zijn we met 2 kindjes gaan wandelen. Omdat het bijna tijd is om naar Nederland te gaan heb ik ook met deze kindjes nog wat foto's gemaakt. Het plan was om in de middag naar de tienermoeders te gaan maar het zag er al super donker uit. Snel alvast naar huis gelopen om de spullen te pakken. Na een lekkere tropische stortbui hadden we toch maar besloten om te vertrekken. We hebben hier in Namugongo de Shrine staan. Dit is een katholieke kerk waar elk jaar op 3 juni mensen vanuit zelf andere buurlanden en mensen vanuit alle hoeken van Oeganda komen GELOPEN(?!). Sommige wel honderde kilometers en deze lopen dan ook meer dan een week erover. Toen wij op safari gingen zagen we al mensen vanuit het noorden van Oeganda lopen naar Namugongo. Elk jaar op 3 juni is het hier in het dorp dus een groot chaos en super druk want dan herdenken de mensen de slachtoffers van jaren geleden. In 2015 zijn er zelfs 2 miljoen mensen op af gekomen. Je kunt je dus voorstellen dat het nu al een groot gekkenhuis is en dat we eigenlijk ook het dorp niet echt uit konden komen. Overal politie en militaire en het dorp wordt zelfs ook afgesloten. Na de regenbui en na de chaos hadden we toch besloten dat het geen zin meer had om nog naar de stad te gaan en voor het donker weer thuis te zijn. We zijn dus weer terug richting huis gegaan. Ook was het te laat om nog terug naar Nafasi te lopen dus zijn we even in Namugongo op de hoofdweg gebleven. Toen we daar stonden kwam er een man op ons af met de vraag of we een ritje op de kameel wilde maken. Normaal zou ik nee zeggen maar we werden een soort van gedwongen door alle mensen die om ons heen stonden want die wilde wel graag zien dat er mzungus op de kamelen zaten. Na even twijfelen zijn Lillian en ik toch die kameel op geklommen en hebben we voor omgerekend €0,50 cent een klein stukje gelopen. Iedereen maar ook echt ie-de-een keek ons aan en wees naar ons. Sommige mensen stopten zelfs met lopen (terwijl ze kilo's met spullen op hun hoofd hadden) om naar ons te kijken. Wij lagen natuurlijk helemaal in de slappe lach en zijn er dus ook weer af gegaan. De mensen vonden het volgens mij erg leuk Haha. Toen zijn we snel een Rolex gaan halen. Die maken ze hier allemaal aan de weg. Een Rolex is een soort pannekoekje met daarop een gebakken ei en tomaat. Het is iets van hier en erg lekker. Daarna de boda terug naar huis gepakt en groente gehaald bij de kraampjes. In de avond nog even lekker buiten gezeten en toen aan dit blog begonnen ...

De bedoeling was eigenlijk om morgen dus een kindje terug te plaatsen maar omdat we met het openbaar vervoer niet meer door het dorp kunnen gaat het morgen niet door... hopelijk gaan we dit volgende week nog doen want volgende week zondag vlieg ik alweer terug.

Morgen dus opnieuw een dagje naar Nafasi en daarna naar de stad met al onze spullen. Ik ben benieuwd Hoelang we er over gaan doen. Morgen heb ik ook afgesproken met een vrouwtje hier omdat ze mijn jurk klaar heeft. Hopelijk is ook mijn jasje klaar. Daarna gaan met met onze safari spullen naar de meiden in het ander huis en blijven we daar slapen want zaterdag gaan we voor de 3e keer op safari! Deze keer naar Queen Elizabeth National Park. Ook dit is weer een ander soort park dan de andere dus ben toch weer opnieuw erg benieuwd. Dit keer hebben we alles zelf geregeld dus ook van het verblijf weet ik nog niet veel... we gaan het wel zien!

Na de safari komt er weer een nieuw blog.

Het was weer een lang verhaal dus ik ga ermee stoppen.

Tot de volgende keer!

Weeraba!