Jaaa... daar zijn we weer!

Woensdag zijn we met het meisje naar het ziekenhuis geweest zoals ik in mijn vorige blog ook schreef. Na een aantal onderzoeken en verschillende medicijnen moesten we haar toch terug de sloppenwijk in sturen naar haar moeder. Dit komt omdat je hier een goedkeuring moet hebben van verschillende belangrijke mensen en daarbij ook de handtekeningen. Omdat we deze niet 1,2,3 konden regelen moesten we haar weer terug brengen. We hebben de moeder uitgelegd over het gebruik van de medicijnen en hebben ze zo weer achter gelaten. Daarna zijn Florence, Lillian en ik naar een lokaal restaurantje gegaan. Dit was in een soort container met daarin 1 grote tafel met stoelen. Eigenlijk als je aan de weg gaat kijken naar de verschillende winkeltjes zie je alleen maar containers met grote hangsloten eraan. Soms is er nog wat beton om de containers gebouwd maar niet vaak. Dit restaurantje was dus ook in een van dit soort containers. We vroegen om de kaart maar deze hadden ze niet. We konden kiezen uit; matoke (gekookte groene banaan), cassave, posho (stugge maispap), bruine bonen en rijst. Zoals wel vaker ging ik voor rijst met matoke. De matoke smaakt niet meer naar banaan maar vind ik wel het lekkerste van al deze lokale gerechten. Na een flink bord was het tijd om te gaan. Florence ging terug naar Nafasi en wij gingen naar het andere doingoood vrijwilligershuis. We hadden afgesproken met de andere vrijwilligers om samen een hapje te eten. Dit zijn we ik de avond nog gaan doen en daarna zijn we weer gesplitst. Lillian en ik naar Namugongo en de rest naar het andere doingoood huis in Kampala. We zijn gesplitst omdat ons project net te ver van de stad af ligt om elke dag met het openbaar vervoer te betalen en de andere vrijwilligers zitten in de stad met hun project. Eenmaal thuis aangekomen snel tas ingepakt, in de douche gesprongen en naar bed.

Donderdag ochtend ging om half 6 de wekker... geen tijd... toch maar opgestaan. Toen ik mijn tas en kleren zag was ik meteen wakker. WE GAAN OP SAFARI! Eindelijk! Hier had ik al heel lang naar uitgekeken. Om half 7 zou onze driver er zijn stomverbaasd was deze man er ook stipt om half 7. We reden naar het andere huis om daar nog wat vrijwilligers op te pikken en dan door naar Murchison Falls National Park! De reis zou ongeveer 6 uurtjes duren. Ook een van de dingen wat we in deze 3 dagen gingen doen was in de forest zoeken naar neushoorns. In Oeganda leven nog maar een paar neushoorns waarvan 2 in de dierentuin en de rest in dat stuk oerwoud. Dit was ongeveer op de helft tussen Kampala en Murchison. Toen we daar aankwamen werden we meegenomen door een ranger die ons het een en ander uitlegde over de veiligheidsregels. Je stond tenslotte wel oog in oog met wilde neushoorns. In een rijtje liepen wij (7 dames) door de hoge grassprieten op zoek naar neushoorns. De ranger stopte en wees naar een plek waar een vader, moeder en kleine zat. We stonden hier even bij te kijken en zijn steeds dichterbij gekomen. Daarna liepen we verder en kwamen we weer uit bij een vrouwtje met een kleine. Ik denk dat ze wel op 5m afstand waren. Na wat foto's zijn we terug gelopen naar de auto. Het heeft ons ongeveer 2 uur gekost om ze te zoeken en ze nog even te bekijken. Daarna zijn we gaan rijden door naar het eerste verblijf. We kwamen er aan en zagen dat het echt in the middle of nowhere lag. Het waren kleine ronde hutjes met tenten en af en toe een huisje tussendoor. We kregen de sleutel en de vrouw zei tegen ons; "make sure you close the door at night because you do not want any hippo's in your room." Duidelijk. Eerst dachten we dat dit een grapje was... tot dat er savonds een man naar ons to kwam met de vraag; "do you want to see the hippo?" Er liep dus serieus een nijlpaard tussen en door de huisjes en tenten. Echt op safari dus.. ook liepen er heel veel bavianen rond. Overal over de wegen in kleine en grote groepen. We hebben nog wat gegeten en gekletst en daarna lekker naar bed. Eerst nog een paar insecten de kamer uit jagen, handdoeken neerleggen voor de deuropening en flink wat muggenspul opdoen. Toen zijn we gaan slapen.

Vrijdag ochtend werden we wakker door de wekker. We hadden toch best prima geslapen ondanks het ongedierte en de geluiden buiten. Omdat we om half 7 zouden vertrekken en de zon rond 6 uur op zou komen zijn we al vroeg naar de rand van de accomodatie gelopen. Je kon vanaf daar uitkijken over een gedeelte van het nationaal park. Echt gigantisch groot is het. De zon kwam op en we maakte ons klaar voor de nieuwe dag. Vandaag stonden de game drive (safari door savanne), de boottocht en de hike over de berg bij de watervallen op het programma. Onze driver kwam eraan en we zetten onze spullen weer in de auto. Als eerste reden we naar de pont. Deze moesten we over om naar de andere kant van het park te gaan. Een pont in Nederland ziet er soms al gammel uit. Deze was echt nog erger. Gelukkig was het maar een klein stukje en waren we zo aan de overkant. Daar stond een grote baviaan op ons te wachten. Bavianen zijn hier best agressief. Ze weten dat mensen eten in de auto's hebben liggen dus hij stond ook echt erg opdringerig naar ons en de andere auto's te kijken. Het leek erop dat de baviaan elk moment kon gaan aanvallen dus zelfs de rangers gingen dingen naar hem gooien om hem weg te jagen. Wij (met z'n 7e) zaten natuurlijk al terug in de auto. We hadden een safari busje met een open dak. We reden verder en zijn zo 4 uur de game drive gaan doen. Het was echt heel gaaf! We kwamen vaak dicht bij de dieren. We hebben heel veel antilopen en buffels gezien. Daarnaast ook giraffes, olifanten, leeuwen, hyena en verschillende soorten rare vogels. Dat we een hyena zagen was blijkbaar erg bijzonder en dat we toen ook nog zagen dat hij een hertje achterna ging al helemaal. Dit had zelfs onze gids nog nooit gezien in al die jaren dat ze hier een ranger was. We hebben 4 uur rondgereden en gezeten op het dak. We hebben ongelofelijk veel gezien en het was echt geweldig. Na de game drive reden we terug naar de accomodatie gereden waar we even middag hebben gegeten. Na het eten terug in de auto naar het water, de Nijl. Vanaf daar zou onze boottocht beginnen. Op de boot gingen we langs het park af. Omdat het erg bewolkt was en er zelfs een flinke plensbui over kwam bleven de dieren een beetje weg. Wel hebben we hier de nijlpaarden en krokodillen gezien. Van een afstandje nog giraffen, buffels en olifanten. Na 2 uur waren we aangekomen bij DE watervallen. Dit water kwam echt met gigantische kracht naar beneden. We zouden een hike gaan maken van onder naar boven de watervallen. Op de boot werd tegen ons al gezegt dat er een gids zou zijn maar als deze er niet was dan mochten we op eigen houtje naar boven klimmen. Zoals verwacht was de gids er niet dus gingen we maar zelf naar boven. De paadjes waren erg smal en er was een flinke afgrond. Het begon ook nog eens flink te stormen maar al met al was het echt een prachtig uitzicht. Super gaaf! Het water vloog alle kanten op en ging met een enorme kracht naar beneden. Het was een flinke klim en we waren helemaal doorweekt. Bovenaan stond de driver op ons te wachten en vanaf daar zouden we naar de volgende accomodatie gaan. "Accomodatie" ahum... we kwamen aan bij een lokaal dorpje. Hier stonden ongeveer 15 tot 20 Banda hutjes. Dit zijn van ronde kleine hutjes met stro dakjes. We kregen de sleutels en we zijn onze spullen gaan neerleggen. De hutjes waren voor ongeveer 3 personen. Er stonden alleen bedden in. Er werd ons verteld dat deze accomodatie bedoelt was voor het dorpje. Het geld wat ze hier ophaalde ging naar de mensen in het dorp om de scholen van de kinderen te betalen, voor eventuele zorg en voor nog wat andere dingen. Het was erg primitief en de mensen hier hadden echt niet veel. We liepen naar een ander hutje waar voor ons avond eten klaargemaakt zou zijn. De mensen hadden voor ons verschillend lokaal eten gemaakt waar we van konden eten. Heel lief dat ze zoveel moeite voor ons hadden gedaan. Na het eten liepen we naar ons eigen hutje terug en we kwamen onderweg een man tegen met pijl en boog. Dit was onze bewaker. Als je naar de wc moest, dan moest je dus naar een ander hokje lopen waar er 2 wc's waren. In plaats van opletten 's nachts voor nijlpaarden moest je hier opletten voor de pijl en boog als je naar de wc moest. We zaten dus echt local ergens in de rimboe. Na toch best een goede nacht werden we in de ochtend weer lekker vroeg wakker...

De zaterdag ochtend zouden we half 8 vertrekken en om 7 uur ontbijten. Ook nu hadden de locale voor ons ontbijt gezorgd. Ze hadden bakjes met fruit, een eitje en chapatis gemaakt. Chapatis zijn een soort naturel pannenkoeken. Na wat gegeten te hebben zijn we weer met al onze spullen de auto in gegaan naar het budongo forest. Hier gingen we de chimp trekking doen. We moesten lange mouwen, lange broeken, lange sokken over onze broeken en dichte schoenen aan. Dit omdat we echt tussen de takken en bomen door zouden wandelen opzoek naar chimpansees. Na een klein uurtje hadden we de eerste groep al gevonden. We hoorden al even daarvoor dat ze van de ene kant naar de andere kant van het bos ze elkaar aan het roepen waren. Ze sloegen ook op een trommelmanier op de wortels van de bomen. Kleine, grote, dikke en dunne chimpansees gingen van de ene naar de andere boom voor ons. We hebben daar even staan kijken en wat foto's genomen. Daarna zijn we verder de bossen in gelopen. Op sommige plekken kwamen de chimps naar beneden via takken en liepen ze 3 á 4 meter voor je. Omdat deze nog echt in het wild leven komen ze niet op de mensen af maar gaan ze er juist van wel. Als je een goede foto wil moet je dus snel zijn. Na ongeveer 4 uur door de bush zijn we weer naar 'buiten' gegaan. Daar nog even allemaal naar de wc en toen terug naar Kampala. De safari was afgelopen en we hebben in 3 dagen erg veel gezien en meegemaakt. Het is toch wel een ding wat ik vanaf kleins af aan heel graag ooit had willen doen. Over 2 weken ga ik nog een keer op safari maar dan in een hele andere hoek van Oeganda. Daar heb ik ook erg veel zin in. Na 6 uur rijden hadden we besloten dat ik nog een nachtje bij de andere vrijwilligers in huis zou blijven slapen omdat ze dit weekend nog meer plannen hadden.

Vandaag gaan we waarschijnlijk de stad in en hopelijk kan ik dan de foto's ook op facebook en bij mijn blog zetten.

Jullie horen snel weer van mij!

Liefs uit Kampala!