Hallo allemaaaaal,

Ik zit nu lekker in een hoekje met mijn iPad in de lucht zodat ik nog een beetje bereik heb met de wifi.... de afgelopen dagen heb ik een internet bundeltje gehad maar die was in 4 dagen al op omdat ik iets te enthousiast foto's ging sturen. Maar goed, het is en blijft Afrika.

De afgelopen dagen ben ik naar mijn project geweest. Veel meegekeken en ook al veel kunnen doen. Dinsdag was mijn eerste dag dat ik echt ging werken. Om 8 uur was ik op het project en werd meteen ingeschakeld om de kindjes uit hun bedjes te halen en ze in de stoel te zetten, eten geven en dan spelen. Na een aantal uurtjes spelen is het tijd voor de lunch. Geloof me, dit is echt hilarisch. De kinderen eten hier met hun handen en je moet je voorstellen... 10 baby's / peuters op een rij in een kinderstoel met een bord rijst en bruine bonen... met handen eten... het zit werkelijk overal... ik heb het al uit de oren en de kroeshaartjes kunnen halen... heel leuk. Na de lunch gaan ze allemaal in bad en moeten ze klaargemaakt worden om naar bed te gaan. Rond half 2 / 2 uur gaan ze naar bed tot een uurtje of 4 / half 5. In die tussentijd wordt onderhandeld de was gedaan, gestreken, schoongemaakt etc. Mijn werkdag is in principe tot 4 maar de afgelopen dagen heb ik nog even gewacht tot ze weer uit bed gehaald mochten worden. Het programma gaat elke dag op een andere volgorde, lekker op z'n Afrikaans. Je verveeld je in ieder geval nooit.

Dinsdag na het project kwam ik terug bij het huisje en zijn we met 3 naar de supermarkt gegaan. Op de boda boda zigzaggend door de file. Het maakt hier niet uit met hoeveel je naast elkaar rijd of dat je door rood rijd. Als je maar niet tegen elkaar aanbotst is het allemaal goed. De rest van de avond eigenlijk niet veel anders gedaan dan normaal.

Woensdag avond na het project zijn we meteen gaan omkleden en daarna op de boda boda naar de mainroad, van de mainroad met de matatu naar een ander punt en zo weer met de boda boda naar het restaurant waar we met alle vrijwilligers in de stad vanuit deze organisatie (die konden/willen) die avond een hapje zouden gaan eten. De hele heenreis duurde 1,5 uur en we dachten dat we er nooit zouden komen haha.. lekker Mexicaans gegeten en met gewone taxi terug naar huis want het is niet verstandig om hier in het donker nog over straat te gaan. Aangezien ons project in de middle of nowhere ligt kregen we van de taxichauffeur steeds de vraag of hij ons niet alvast kon afzetten en of we er bijna waren want het weggetje waar we opreden werd steeds hobbelige, smaller en donkerder. Het was erg gezellig en weer een heel avontuur hier door de stad.

Vanavond ben ik eerst lekker naar huis gegaan, even bijkomen van de dag. Omkleden en even naar het telefoonhokje aan de overkant van de straat om toch te proberen om nog een internet bundeltje te scoren... maar helaas hadden ze in dat houten hokje vandaag zelf geen internet dus kon dat niet doorgaan. Terug bij het huisje zijn een andere vrijwilligster en ik naar de grote keuken van het kinderproject gelopen en hebben we gevraagd of we mee konden helpen met het opscheppen van het avondeten. De kinderen van de basisschool en middelbare school slapen ook op dit terrein en krijgen dus elke avond een bordje opgeschept vanuit de grote keuken. Eerst komen de jongste en dan steeds ouder sluit achteraan in de rij om met een bordje naar het luikje te lopen. Daar krijgen ze dan hun eten. Het kind geeft zijn/haar bordje af bij het luikje, er wordt posho opgegooid en dan flatsen wij er nog een grote schep bruine bonen op. Ze vinden het heerlijk. Na ongeveer 600 bordjes gevuld te hebben zijn we met lamme armen terug gegaan naar het huisje. En de rest van de avond hoeven we lekker niks meer te doen. Morgen is er nog een dag en daarna lekker weekend. In het weekend zijn we vrij van het project maar er is hier op het terrein genoeg te doen want de kinderen hebben dan ook weekend en zijn overal aan het spelen.

Dit was her weer voor deze keer, Jullie horen snel weer van mij!

Doeeeei