Zo, hier is die dan... mijn aller aller aller eerste blog..

Morgen is het dan zo ver. Mijn reis naar Oeganda kan gaan beginnen... Gelukkig word ik met wat gezelschap naar Schiphol gebracht waar ik nog heel even kan genieten van de mensen om me heen want om 16:45 ga ik dan toch echt vliegen.. eerst naar Doha, Qatar waar ik een tussenstop van 7 uur heb... daarna vlieg ik door naar Entebbe, Oeganda. De hele heenreis zal in totaal bijna 24 uur duren dus ik kom 12 maart rond de middag/avond aan op Entebbe. Eenmaal op het vliegveld in Entebbe wordt ik opgewacht door de taxichauffeur van Doingoood die mij naar het terrein zal brengen waar ik de komende 3 maanden mijn project én verblijf heb...

Gelukkig zijn er al 4 mensen in het huis waar ik verblijf die ik al in Nederland heb leren kennen. Zij zitten er al een aantal weken en zullen dan ook weer bijna terug naar Nederland gaan.

"Wat ga je daar precies doen?" is de vraag die mij de afgelopen weken wel tientallen keren gesteld is. Ik zal het proberen kort maar duidelijk uit te leggen.

Ik ga helpen op een project in Kampala, Oeganda. Het project heet 'Nafasi Welfare Home'. Nafasi is een kleinschalig project (gelegen op het terrein van Kinderproject Uganda) dat tijdelijk crisisopvang biedt aan tien tot twintig baby’s en jonge kinderen tot vijf jaar. In de meeste gevallen zijn de kinderen wees of te vondeling gelegd. Hier zijn vele redenen voor; ieder kind, elke ouder, heeft zijn of haar eigen verhaal. Een van de belangrijkste oorzaken zijn de ziekten HIV/aids en malaria. Veel kinderen worden wees doordat ouders aan deze ziekten overlijden. Een andere reden is vaak dat ouders geen mogelijkheid zien om voor nóg een kind zorg te dragen, want veel Ugandezen leven onder de armoedegrens. Gemiddeld heeft een Ugandese vrouw 7 kinderen. Ook worden veel meisjes op zeer jonge leeftijd moeder. Zij worden vaak uit de familie verstoten en mogen niet met het kind terugkomen want dat is een schande. Ze zijn hierdoor zo in de war dat ze niet weten wat ze moeten doen en het kind te vondeling leggen. Andere kinderen worden verstoten door hun moeder omdat ze geboren zijn uit verkrachting of incest. Ook buitenechtelijke kinderen worden vaak verstoten, vanwege de schande voor de familie of de gemeenschap. Het gebeurt ook geregeld dat gehandicapte of ernstig zieke kinderen te vondeling worden gelegd. Ouders hebben geen mogelijkheid om financieel zorg te dragen voor een ziek kind. Daarnaast komt het voor dat beide ouders in de gevangenis raken en het kind alleen achterblijft of een kind ernstig word mishandeld.

Nafasi Welfare Home betekent letterlijk “Kans op een huis of thuis”. Dat is precies waar alle (wees)kinderen recht op hebben en het doel van Nafasi is dan ook om binnen acht maanden voor deze kinderen een permanent warm en veilig thuis te vinden.

Naast Nafasi is er op het terrein een primary school, secondary school en een kleine kliniek te vinden. Op de primary school mag ik ook helpen met het uitdelen van eten, activiteiten doen met de kinderen en nog een hele boel meer waar ik snel achter ga komen..

De afgelopen week ben ik erg verwend door de lieve mensen om me heen en daar wil ik ze nog een keer extra voor bedanken! Ik heb erg genoten van alle leuke dingen die we hebben gedaan :)

Voor nu vind ik het wel weer genoeg geweest en ga ik dit verhaal afsluiten. Ik zal er hopelijk (als de wifi daar meewerkt) snel weer een verhaaltje bij zetten en de foto's in het fotomapje stoppen.. :)

Tutaonana! (tot ziens)

X Juliët