Internationaliseringsweek 2018.



Omdat er deze week weer een heleboel nieuwe dingen zijn gebeurt en ik een heleboel nieuwe dingen heb geleerd en gezien, heb ik besloten om toch weer een blog te gaan schrijven. Voor mezelf als extra herinnering en voor degene die het leuk vinden om te lezen natuurlijk.

Vanuit onze studie kregen wij deze week de kans om ons brede werkveld en verschillende doelgroepen ook op andere plekken te bekijken. Er gingen een aantal tripjes vanuit school maar je mocht het ook zelf regelen. Omdat we met een aantal meiden het leuk vonden om het zelf te regelen zijn we dat gaan doen. Dit werd een weekje vrijwilligerswerk doen bij een school waar ‘vluchtelingen’ werden begeleid en waar kinderen onderwijs kregen. Waar zal ik eens beginnen...

Zaterdag al vroeg in de ochtend ging de wekker. Met de auto Kimberly en Elif opgehaald, toen naar Brussel Charleroi waar de auto bij een parking werd neergezet en we met een shuttle naar de luchthaven gingen. Daar zouden we Danique en Yildiz meeten. Omdat we alleen handbagage hadden ging het eigenlijk allemaal lekker vlug en zijn we in het vliegtuig gestapt naar Griekenland, Athene. We hadden een 6-persoons appartement geboekt voor deze week waar we na de vlucht door de taxi werden afgezet. Een geweldig appartement! Na de spulletjes een plekje geven en even de benen gestrekt te hebben zijn we boodschapjes gaan doen. We hadden als plan om de eerste avond op stap te gaan omdat we zondags nog vrij waren. Zo gezegd, zo gedaan. Om 00:00 stonden we in club Lohan waar we tot ongeveer 03:00 uur zijn gebleven. Een super leuke club waar goede muziek werd gedraaid. Lekker tussen de locals.




Zondag werden we wakker en zijn we naar de stad gegaan om de Acropolis te bezoeken. Eerst door de leuke wijk Plaka gelopen om vervolgens steeds hoger de berg op te komen. Overal vindt je oude ruïnes en er is dus ook altijd een moment om te stoppen, te kijken en wat foto’s te maken. De Acropolis is ook erg gaaf om te zien. Met een lekker weertje en mooie foto’s zijn we weer de berg naar beneden gelopen om vervolgens een parkje op te zoeken om onze boterhammen op te eten. Overal waar je keek zag je straatmuzikanten, dansers etc. Een gezellig sfeertje. We hebben nog even op een pleintje wat gedronken en lekker vers fruit gegeten.


We zijn met de taxi naar het appartement gebracht. Elke taxichauffeur vertelde ons dat de wijk waarin we zaten eigenlijk een van de slechtste wijken van Athene was. Dit omdat er veel criminaliteit, prostitutie en dakloosheid was. We hebben er gelukkig niet al teveel van gemerkt op de maandag avond na. We kwamen namelijk thuis en er lag een plasje bloed voor de deur van de winkel naast ons appartement. Gelukkig was de ambulance er al en zei tegen ons dat er niks was om zorgen over te maken dus zijn we in de avond gewoon op tijd naar bed gegaan omdat we de volgende dag om 10:30 op ons project werden verwacht voor een kennismaking.




Op maandag zijn we lopend naar het project gegaan. Dit ging eigenlijk heel goed. Het was een makkelijke weg en maar 10min lopen. Toen we daar aankwamen kregen we eerst een uitleg waar de organisatie voor stond en deden we een paar kennismakingsspelletjes. De planning van de week werd gemaakt en vervolgens zijn we naar de eerste onderwijslocatie gegaan waar we mochten assisteren in de klassen. Het was op de 5e verdieping en er waren 4 klaslokalen. Erg kleinschalig maar een fijne sfeer. We werden hartelijk ontvangen door de mensen en de kinderen waren heel erg blij met onze komst. We kregen een vrijwilligersplaatje die we op ons shirt moesten doen. We werden verdeeld en gingen in groepjes van 2-2-1 gesplitst in de klassen kijken. Elif en ik gingen naar de allerkleinste. Deze kinderen waren ongeveer tussen de 4 en 8 jaar. In het begin gingen we in een kring staan en moest iedereen zich voorstellen in het Grieks. Dat was dus een heel ding want wij konden natuurlijk geen woord Grieks. De juffrouw legde ons uit in het Engels hoe we dat konden doen en zo deden Elif en ik dit dus uiteindelijk ook. De kinderen kregen deze dag Griekse les en daar hebben wij zelfs wat van opgepikt. We mochten helpen de kinderen begeleiden in de opdrachten. Het is zo treurig om te bedenken dat deze kinderen nog bijna nooit eerder school hebben gehad en nauwelijks een echte kindertijd zoals de meeste kinderen wel hebben. Sommige kindjes waren hier al 1 of 2 jaar en andere nog maar een paar weken. Er was dus ook erg veel verschil qua niveaus. Na de les waren we klaar voor deze dag en zijn we terug naar Plaka gegaan om lekker te eten.

Met een volle buik zijn we terug gegaan naar het appartement en zijn we gaan slapen.

Omdat we op dinsdag pas om 15:00 hoefde te beginnen zijn we overdag gaan winkelen in de stad. We hebben daar lekker rond geslenterd en vanuit daar naar stage gegaan. We zouden deze dag naar een PTA moeten op een andere school. Dit betekende dat de ouders van de kinderen op gesprek kwamen voor de voortgang op school. In de tussentijd dat de ouders gesprek hadden mochten we met de kinderen activiteiten gaan doen. De kinderen werden opgesplitst in 2 groepen en wij dus ook. Yildiz, Kimberly en ik zijn met de kinderen van ongeveer 4 tot 12 jaar in de klas gaan zitten. De leraren hadden niks voorbereid en wij werden eigenlijk zonder uitleg met de kinderen alleen gelaten. We hadden geen materialen dus ben ik opzoek gegaan naar papier en stiften zodat we toch konden gaan tekenen. In het begin ging het goed. Tot dat sommige klaar waren met hun tekening en zich erg gingen vervelen. Het ging van rondrennen door de klas tot aan het trekken aan de gordijnen. Het was een groot gekkenhuis. Sommige kinderen konden niet met elkaar in een ruimte zijn en er ontstonden zo ‘vechtpartijtjes’. Kinderen gingen met elkaar op de vuist en sommige renden over de tafels. Wat we ook deden, we kwamen er niet meer bovenuit. Het lastigste was nog dat bijna geen een kind Engels sprak en de kinderen onderling ook vaak vanuit verschillende landen kwamen en zo ook niet met elkaar konden communiceren. Op de tafels en stoelen stonden teksten geschreven over oorlog die de Griekse studenten schreven naar de vluchtelingen. Verschrikkelijke teksten over dat de mensen terug naar hun eigen land moesten en niet welkom waren. Geloof me, na verhalen en de dankbaarheid van deze mensen gun je niemand een slecht leven en vooral niet een opvoeding tussen de oorlog. Na wat bezoekjes van vertrouwenspersonen werd het rustiger en was uiteindelijk de dag afgelopen. We waren helemaal gesloopt. Toen we aan het eind van de dag aan tafel zatten te eten in ons appartement hebben we het er nog over gehad. Je merkt gewoon dat de kinderen volgepropt zitten met veel emoties en veel hebben meegemaakt. Het was fijn dat we met zn alle erover konden praten. Na het eten zijn we nog tot in de late uurtjes doorgegaan met verhalen, foto’s en filmpjes om ook elkaar zo wat beter te leren kennen. Sommige kende elkaar vóór Athene nog niet en daarom was het extra leuk om verhalen van elkaar te horen.




Woensdag zijn we eerst naar de stad gegaan om te winkelen. Na het winkelen zijn we naar het project gegaan. Dit keer moesten we weer helpen in de klassen. Omdat het voor de kinderen het fijnste was om elke keer dezelfde gezichten te zien gingen Elif en ik weer naar de kleine kinderen. Vandaag kregen ze Engels. We hadden niet de allerkleinste maar eindelijk een beetje de oudere van de groep. Meteen in het begin kwam een van de ‘leraren’ naar ons toe gelopen en kwam bij ons zitten. Hij tekende een vogel met daarin de tekst “life is nothing without a ....” Elif en ik moesten raden wat het woord op de puntjes moest zijn. We wisten het niet. De man vertelde ons dat het woord ‘home’ op de lege plek moest komen te staan. Hij begon zo zijn hele verhaal hoe hij is gevlucht vanuit Irak naar Griekenland. Eerst daar gebleven tot dat IS van alle kanten zijn dorp aan kwam vallen. Hij had in een korte tijd 2 ooms, 2 neven, zijn broer en zijn vader verloren. Hij is samen met zijn vrouw gevlucht uit het dorp en naar een veiligere plek gegaan. Omdat ze niks mee konden nemen hadden ze ook niks om te laten zien. Geen diploma’s, geen andere belangrijke papieren etc. Hij vertelde ons dat hij verschrikkelijke dingen heeft gezien. Veel oorlog, veel slachtoffers. Zijn vrouw is hier heel erg ziek van geworden en is door psychische redenen naar Duitsland gebracht voor hulp. Dit heeft hem €4000,- gekost. Zijn vrouw was suïcidaal en moest dus behandeld worden. Hij liet foto’s aan ons zien van zijn vrouw in kritieke toestand. Heel heftig om te zien. Daarna liet hij ook een filmpje zien van zijn huis in Irak op dit moment. Hij had het filmpje doorgestuurd gekregen van een kennis en die liet zien dat van zijn huis niet veel meer over was. De muren stonden nog overeind maar alles in huis lag overhoop. Op het filmpje zag je belangrijke papieren, fotolijsten, meubels en alle spulletjes in huis kapot op de grond liggen. Ongelofelijk. Hij vertelde dat zijn vrouw redelijk hersteld was en dat hij zijn vrouw na een halfjaar eindelijk kon zien. Zijn vrouw zou naar Athene komen. Na dit verhaal zijn we nog de kinderen gaan helpen met hun schoolwerk. Na stage zijn we terug gegaan naar het appartement waar we zijn gaan douchen, omkleden en eten. Deze avond stond de 360 bar op de planning waar je lekkere cocktails kon drinken en uitzicht had op de Acropolis. Na het eten gingen we die kant op en daar hebben we gezeten tot laat in de avond. Het was super gezellig met een prachtig uitzicht.


Op donderdag hebben we eerst uitgeslapen. Ook toen hoefde we pas 2 uur 15:40 te beginnen dus zijn we voor stage eerst naar de stad gegaan. Hier hebben we wat gegeten en toen de taxi gepakt naar de school. We zouden vandaag weer naar een andere school gaan voor een PTA. Dit keer mochten we met zn 5e voor één groep en dit was eigenlijk heel goed verlopen. De kinderen hebben memorie gedaan (wat ze niet kende en het helemaal geweldig vonden), we hebben getekend, armbandjes gemaakt, gedanst en zelfs Arabische les gekregen van een paar meiden. We moesten tot 19:00 uur op de school blijven en daarna waren we klaar. Deze avond gingen we weer naar club Lohan omdat er een California party was. Eerst in het appartement gegeten en omgekleed, daarna met de taxi naar de club. Het was echt een super gaaf feest en we zijn er tot in de vroege morgen gebleven. Elke keer werden we netjes door de taxi voor de deur van het appartement afgezet en hoefde we dus ook niet nog een stuk te lopen in het donker.




Vrijdagmorgen hebben we weer even uitgeslapen en zijn we rechtstreeks naar stage gegaan. We zouden vandaag weer de klassen gaan assisteren in dezelfde indelingen. Elif en ik hebben weer een les Grieks mogen begeleiden en hebben daarna afscheid genomen van deze lieve kinderen en leerkrachten. Na een korte en leuke evaluatie zijn we terug naar het appartement gegaan. Omdat we geen zin hadden om nog boodschappen te moeten doen en daarna te koken zijn we naar een tentje tegenover ons appartement gegaan waar we gyros, tzatziki en ander Grieks eten hebben gehaald. Dit hebben we thuis opgegeten en daarna zijn we allemaal vroeg gaan slapen zodat we de volgende ochtend vroeg op konden staan om onze laatste dag nuttig te besteden.




Zaterdag ochtend hadden we de wekker wat vroeger staan omdat we een aantal dingen wilde gaan doen. Na een ontbijtje, tanden poetsen en omkleden zijn we van huis weg gegaan. Het plan was om misschien een meer te gaan bezoeken maar omdat het best wel bewolkt was in de ochtend werden de plannen gewijzigd in een bezoekje aan de hoogste berg van Athene. Deze berg kon je beklimmen maar ook met een kabelbaan was een optie. De kabelbaan was helaas in de berg dus zonder uitzicht en besloten we te gaan klimmen. Het was een hele klim met op verschillende plekken een uitzichtpunt. Wauw. Echt een fantastisch uitzicht. Je kon vanaf de berg heel goed de Acropolis, het stadion, de stad en de zee zien. Eenmaal boven aan de berg hebben Kimberly en ik een kaarsje aangestoken bij het kerkje en hebben we met zn alle genoten van het uitzicht en de zon die gelukkig weer te zien was. We besloten om de berg ook weer te voet naar beneden te lopen en liepen zo de duurste winkelstraat van Athene in. We waren opgesplitst en Kimberly en ik hebben een lekker groot glas verse jus gedronken. Daarna zijn we weer bij elkaar gekomen en hebben we lekker bij een fonteintje gezeten. Omdat sommige nog de koffer moesten inpakken en Elif en ik al klaar waren besloten we toch weer op te splitsen. Elif en ik zijn samen naar een national park gegaan en hebben daar lekker doorheen gelopen. Het was heel mooi, allemaal verschillende bomen en plekjes om lekker te zitten. We hebben deze middag afgesloten met een cappuccino bij een rooftopbar met opnieuw uitzicht op de Acropolis. Omdat we eigenlijk altijd vanuit de stad een taxi pakken hadden we deze nu ook besteld. Hij gaf aan er over 9 minuten te zijn maar 20 minuten later stond er nog steeds 9 minuten wacht tijd. We hadden al een beetje de indruk dat er iets anders was dan anders. We stonden te wachten aan een hele drukke straat waar normaal honderde auto’s voorbij komen, nu reed er geen een. We besloten toch nog even te wachten. Op een begeven moment hoorde we mensen roepen en schreeuwen. Dit bleken protesten te zijn. Mensen protesteerde tegen en voor vluchtelingen. Het was heel erg indrukwekkend. Een enorme mensen massa vulde de normaal drukke wegen midden in Athene. Spandoeken, vlaggen, posters etc. werden laten zien om de mening die ze hadden duidelijk te maken. Erg bijzonder om een protest mee te maken over een onderwerp waar je al heel de week mee te maken hebt gehad. Elif en ik besloten nog even te kijken en een stukje mee te lopen. Daarna zijn we te voet terug naar het appartement gegaan en hebben we onderweg nog in verschillende winkeltjes gekeken. In de avond hebben we lekker uit gegeten en zijn we terug gegaan naar het appartement. Even dachten we nog een schietpartij te horen maar omdat we allemaal erg moe waren zijn we gewoon rustig gaan slapen.




Zondag ochtend werden we wakker rond 06:00 om vervolgens met de taxi naar de luchthaven te gaan en onze bijzondere week af te sluiten en terug naar het koude Nederland te vertrekken. Op de luchthaven hebben we nog even wat gedronken en zijn vervolgens naar de gate gelopen. Bij de gate stonden we in de rij te wachten en ineens hoor ik achter me een vrouw tegen een man roepen. De man viel achter me op de grond en kreeg waarschijnlijk een epileptische aanval. Omdat de vrouw die er bij stond, nog een andere vrouw en ik het dichtst bij hoorde hebben we eerste hulp verleend maar konden we verder niks doen. Ik had zijn paspoort in mijn hand en heb deze toen afgegeven aan de vrouw die zei dat ze dokter was. Niemand kende de man en het leek er ook op dat de man alleen reisde. Na een minuut of 10 kwamen eindelijk de dokters van de luchthaven. De man is afgevoerd en we konden het vliegtuig in. Nu zit ik in het vliegtuig mijn blog af te schrijven en we gaan zo de lucht in.



Een week vol verhalen, bijzondere herinneringen en toch af en toe wat kippenvel momenten zijn we een ervaring rijker. Weer een stukje geleerd over de verschillen in manier van leven, regels en cultuur. Wat hebben we gelachen, zijn we af en toe boos geweest en hebben we vooral heel veel plezier gehad!